Καλημέρα σε όλους!

Είναι νομίζω περιττό να σας πω πόσο χαρούμενη είμαι πού είμαι σήμερα εδώ αντιπροσωπεύοντας όλα τα μέλη του ΔΣ αλλά και όλες τις Ελληνίδες παπλωματούδες! Επιτρέψτε μου να σας πω δυο λόγια για τον Σύλλογό μας.

Το κουίλτινγκ δεν είναι ακόμα τόσο γνωστό στην Ελλάδα. Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο λόγος γι αυτό είναι η Υφαντική που ήταν ευρύτατα διαδεδομένη ήδη από τα αρχαία χρόνια και πήρε τη θέση σχεδόν όλων των άλλων τεχνών και τεχνικών. Φυσικά και πάντα υπήρχε κόσμος που ασχολήθηκε στο παρελθόν με το πάτσγουορκ και το καπιτονάρισμα αλλά όχι συστηματικά. Έχουμε ακόμα και κάποια δείγματα σε Μουσεία, όπως πχ στο Λαογραφικό Μουσείο της Κύμης, μια πόλη ενός μεγάλου Ελληνικού νησιού, της Εύβοιας, που χρονολογείται στον 18^ο αιώνα.

Ίσως τα έφτιαξε κάποια γυναίκα που ταξίδεψε με τον ναυτικό σύζυγό της είτε πάλι ήταν ο ναυτικός που έφερε κάτι κι εκείνη το αντέγραψε.. Ποιος ξέρει!

Και υπήρχαν πάντα και οι γυναίκες που ήθελαν να εκμεταλλευτούν κάθε μικρό κομματάκι υφάσματος που τους περίσσευε από φορέματα, κουρτίνες κτλ και έφτιαχναν απλά κουίλτς από τετράγωνα. Το καπιτονάρισμα εξαπλώθηκε έντονα στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922. Οι πρόσφυγες από την Τουρκία ήταν εξοικειωμένοι με την τεχνική αυτή και, όταν ήρθαν στην Ελλάδα, κάποιοι από αυτούς ταξίδευαν σε όλη τη χώρα με τα εργαλεία τους και έφτιαχναν παπλώματα.

Κυρίως παπλώματα από μονοκόμματο ύφασμα. Οι γυναίκες αγόραζαν τα υφάσματα κι οι παπλωματάδες (ιδιαίτερα γνωστοί είναι οι παπλωματάδες της Κοζάνης) τα γέμιζαν με βαμβάκι ή μαλλί ακατέργαστα και τα καπιτονάριζαν στο χέρι. Είτε για τις προίκες είτε για καθημερινή χρήση.

Στις αρχές του 21^ου αιώνα οι δασκάλες που υπήρχαν μετριόντουσαν στα δάχτυλα του ενός χεριού και βρίσκονταν κυρίως στην Αθήνα. Δεν υπήρχαν εργαλεία, βάτες, ύφασμα για πάτσγουορκ. Όσοι ασχολούνταν έπρεπε να τα φέρνουν από το εξωτερικό. Δυο άλλοι λόγοι κατά τη γνώμη μου καθυστέρησαν την εξάπλωση: Ο πρώτος ήταν η γλώσσα. Όλα ήταν στα Αγγλικά και δεν είχαν όλοι την ευχέρεια. Ο δεύτερος λόγος ήταν το μετρικό σύστημα. Εγώ διδάχθηκα με ίντσες, όπως έκαναν τότε όλες οι δασκάλες. Τώρα διδάσκω σε εκατοστά και οι περισσότερες δασκάλες το ίδιο.

Στο σημείο αυτό σας παρακαλώ να μου επιτρέψετε να σας πω δυο λόγια για μένα, μια και η ιστορία μου είναι απόλυτα συνυφασμένη με την ιστορία του Συλλόγου μας. Έμαθα πάτσγουορκ το 2009. Λιγότερα από μια δεκαετία, αλλά ήταν έρωτας κεραυνοβόλος. Το λάτρεψα τόσο πολύ που το έκανα επάγγελμά μου τα τελευταία 4 χρόνια, ενώ προηγουμένως δούλευα σε μεγάλους οργανισμούς.

Στο πρώτο μου ιδιωτικό ταξίδι στο Μπέρμινγχαμ, το 2014, μπαίνοντας στο περίπτερο της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας είδα σχεδόν όλες τις χώρες και φυσικά όχι την Ελλάδα. Αισθάνθηκα πολύ άσχημα γι ‘αυτό. Βρισκόμασταν στην καρδιά της οικονομικής κρίσης και η χώρα μας είχε και ακόμα έχει πρώτης κατηγορίας αρνητική δημοσιότητα! Το κουίλτινγκ ήταν ένας τομέας όπου οι Έλληνες και Ελληνίδες παπλωματούδες θα μπορούσαν να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους.

Γύρισα πίσω στην Ελλάδα και έστειλα ένα μήνυμα ρωτώντας πώς μπορούσαμε να γίνουμε μέρος της Ομοσπονδίας. Με πληροφόρησαν ότι το πρώτο βήμα ήταν να δημιουργηθεί ένας Εθνικός Σύλλογος. Και αυτό αποδείχθηκε το δυσκολότερο.

Ανοίγω εδώ μια παρένθεση να σας πω ότι λίγους μήνες πριν από αυτό, με τη βοήθεια μιας φίλης, δημιουργήσαμε μια Ελληνόφωνη σελίδα στο Facebook και καλέσαμε λιγότερα από 100 άτομα.

Μετά ζητήσαμε από τα άτομα αυτά να μας βοηθήσουν να φτιάξουμε ένα Ελληνικό πάπλωμα. Τους ζητήσαμε να μας στείλουν ένα καπιτοναρισμένο τετράγωνο πλευράς 30 εκ. με τα χρώματα της σημαίας μας (μπλε και άσπρο) και κίτρινο από τον ήλιο μας. Οι τεχνικές που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ήταν στη διακριτική τους ευχέρεια. 30 άτομα έστειλαν από ένα τετράγωνο και τα περισσότερα από αυτά είναι μέσα στα Ιδρυτικά Μέλη του Συλλόγου.

Ενώσαμε αυτά τα τετράγωνα που ήρθαν από όλη τη χώρα και κάναμε το Ελληνικό μας πάπλωμα.

Μετά κάναμε την πρώτη μας συγκέντρωση για να το παρουσιάσουμε. Η συνάντηση έγινε την ημέρα που γιορτάζεται η Ευρωπαϊκη μέρα του πάτσγουορκ (3^ο Σάββατο του Ιουνίου 2014) και τα μέλη της ομάδας στο Facebook είχαν τη δυνατότητα να συναντηθούν και δια ζώσης. Είχαμε μαζί μας και νεαρά μέλη…

Σήμερα, το Ελληνικό μας πάπλωμα στολίζει έναν τοίχο των Γραφείων μας, όπως θα δείτε στις επόμενες διαφάνειες.

Η αρχή είχε γίνει, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα αποδείχτηκε η Ελληνική γραφειοκρατία. Μας πήρε 2 χρόνια και κάτι για να ολοκληρώσουμε τις διαδικασίες. Σήμερα τα γραφεία μας στεγάζονται σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας, που μας δόθηκε έναντι συμβολικού ενοικίου από ένα μέλος του ΔΣ. Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι από τα εγκαίνια.

Όπως βλέπετε, εξακολουθούμε και έχουμε νεαρούς φανατικούς.

Όλο αυτό το διάστημα είχαμε μια συνεχή παρουσία στη μοναδική Ελληνική έκθεση για χειροτεχνίες.

Συνεργαζόμαστε επίσης με το «Ηλιτόμηνο», που είναι ο Ελληνικός φορέας φροντίδας των προώρων και τους υποστηρίζουμε σε σκουφάκια, παπλωματάκια και ό,τι άλλο χρειάζονται σε σχέση με το ράψιμο. Ό,τι βλέπετε παρακάτω είναι από την τελευταία έκθεση τον Απρίλιο.

Επιπλέον, ζητήσαμε από τα μέλη μας να φτιάξουν ένα η περισσότερα τετράγωνα πλευρά 30 εκ. άσπρα και κόκκινα για να καλύψουμε έναν μεγάλο τοίχο που έχουμε στα Γραφεία μας. Βλέπετε, ότι αυτό που μας απασχολεί στην αρχή είναι να δημιουργηθούν δεσμοί μεταξύ των μελών μας, προκειμένου να μπορέσουμε να προχωρήσουμε περαιτέρω.

Εχουμε πάνω-κάτω 100 μέλη. Οι δραστηριότητές μας δεν είναι τόσο πολλές προς το παρόν, μια και μέχρι σήμερα, για να είμαι ειλικρινής, είχαμε λίγο απογοητευθεί από όλες τις γραφειοκρατικές καθυστερήσεις και επιπλέον είμαστε ένα «φτωχός» Σύλλογος, μια και η ετήσια συνδρομή είναι σχετικά χαμηλή. Σκεφτήκαμε ότι θα ήταν δύσκολο να τραβήξουμε μέλη στο μέσον της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, εάν η συνδρομή ήταν υψηλότερη. Και μέχρι τώρα δεν μπορούσαμε να προσελκύσουμε και χορηγούς, κάτι που μπορούμε να κάνουμε στο εξής.

Μετά τις διακοπές, σχεδιάζουμε να αυξήσουμε τα μαθήματα που δίνουμε στην Αθήνα και να ξεκινήσουμε και στην επαρχία.

Δεν ξέρω ακόμα τι σημαίνει να είναι ένας Σύλλογος μέλος της Ομοσπονδίας, εκτός από τη δυνατότητα να εκθέτει στη διεθνή έκθεση του Μπέρμιγχαμ. Αυτό όμως που ΕΜΕΙΣ περιμένουμε από σας είναι να εκμεταλλευτούμε τη γνώση και την εμπειρία σας, ώστε να εξαπλώσουμε ακόμα περισσότερο την όμορφη τέχνη μας στην Ελλάδα. Ελπίζουμε ότι θα μας βοηθήσετε να μεγαλώσουμε τον Σύλλογό μας δίνοντάς μας συμβουλές πάνω σε μελλοντικές δραστηριότητες αλλά και τα μέσα με τα οποία θα μπορέσουμε να προσελκύσουμε περισσότερα μέλη.

Τέλος, θα ήθελα να σας συστήσω και τα άλλα μέλη του ΔΣ.

Σας ευχαριστώ για ακόμη μια φορά που δεχτήκατε κοντά σας εμένα και όλους τους Έλληνες και της Ελληνίδες παπλωματούδες.